جز تو ...

با هر كه حرف زدم

صدايم را نشنيد

 شكستني رفع بلاست

اما باور نمي كند دلم ...

 عمريست نشستم پاي لرز خربزه هايي كه يادم نمي آيد كي خوردمشان ...

 از قوي بودن خسته ام !

دلم يك شانه ميخواهد

تكيه دهم به آن

بي خيال همه دنيا

و دلتنگي هايم را ببارم ...

 سنگدل با من مدارا كن ، فراموشم مكن

بر مزارم اين غبار از سنگ هم سنگين تر است

 گر چه مي دانم نمي آيي ، ولي هر دم ز شوق

سوي در مي آيم و هر سو نگاهي مي كنم !!!

 امروز دلم شكست ، باز از همان جاي هميشگي

كاش ميشد ، آخر اسمت نقطه اي گذاشت تا ديگر شروع نشوي

كاش ميشد فرياد بزنم

پايان ...

 اين روزها دلگرمي مي خواهم

وگرنه

چيزي كه زياد سرگرميست

 همواره گونه هايم را با آرزوي آمدنت آبياري خواهم كرد...

خدا را چه ديدي ، شايد سبز شدي

 گاهي هزار بار بابت نبودنت با خودم تكرار ميكنم ، مهم نيست

اما هزارمين بار اشك از چشمانم جاري ميشود.

انگار تازه ميفهمم معناي نبودنت را !!!

 از كسي كه دلش گرفته ...

نپرسيد چرا ؟؟؟

آدمها وقتي نميتوانند دليل ناراحتيشان را بيان كنند ...

دلشان مي گيرد ...

 مي گويند فردا روز آخر دنيا است ...

خوشحالم

نه به خاطر آرزويي كه نا تمام ماند

حداقل آخرين رو دلتنگي من است ...

 شكستني رفع بلاست

اما باور نمي كند دلم ...

 رو سنگ قبرم بنويسيد

براش آخرش شدم

فداش...

 آن روز كه مي شكستم ، مي دانستم كه از كاسه شكسته آب نخواهي خورد ...