كاش خوشبختي هم مثل مرگ حق بود ...             

همه چيز زيادش دل را ميزند ...

زياد دوستت داشتم ...

 عشق يعني :

يكي بود

يكي نا بود ...

 درود بر تنهايي كه جدايي ندارد ...

 اگه يه وقت دلمو شكستي فداي سرت !

فقط كفش بپوش كه شكسته هاش تو پات نره!

 بر سنگ مزارم بنويسيد آشفته دلي خفته در اين خلوت خاموش

او زاده ي غم بود كه از خاطر دوستان گشت فراموش

 ماه هاست فراموش كرده ام خاطراتش را هم

ولي نمي دانم دستانم چرا هنوز

به نوشتن نامش ذوق مي كنند.

 در حساب عشق يك به اضافه يكي برابر است با همه چيز

و دو منهاي يك برابر با هيچ

 هرگز نفهميدم فراموش كردن درد داشت يا فراموش شدن

به هر حال دارم فراموش مي كنم فراموش شدنم را !!!

 فراموش كردنت برايم مثل آب خوردن بود

از همان آب هايي كه مي پرد توي گلو

و سال ها سرفه مي كنيم.

 شنيده بودم كه خاك سرد است

اين روزها اما انگار آنقدر هوا سرد است

كه زنده زنده فراموش مي كنيم يكديگر را !!!

 مردم گفته هايت را فراموش خواهند كرد

مردم اعمالت را فراموش خواهند كرد

اما هرگز احساسي را كه به واسطه تو به آن دست يافته اند ، از ياد نخواهند برد

 خسته ام ...

از تو نوشتن ...

كمي از خود مي نويسم

اين " منم " كه ؛

دوستت دارم ...!

 تو را با ديگري ديدم كه بي من شادمان بودي

گمانم بود بي احساسي و تو بيش از آن بودي

رها كردي مرا رفتي ، شكستن بود تقديرم

تمام فكر من هستي ، به فكر ديگران بودي

 روشنترين آينده هميشه روي گذشته فراموش شده ، شكل ميگيره.

نميشه تا وقتي كه دردها و رنج ها را دور نريختي

توي زندگي به درستي پيش بري ...