برو اي خوب من ، هم بغض دريا شو ،

خداحافظ !

برو با بي كسي هايت هم آوا شو ،

خداحافظ !

تو را با من نمي خواهم كه " ما " معنا كنم ديگر ...

برو با يك " من " ديگر " ما " شو ،

خداحافظ !

 نمي دونم چرا هميشه آخرش مي فهميم از اولش اشتباه بوده ...

 دلم چه كودكانه بهانه ي تو را مي گيرد

اما تو بزرگانه به دل نگير

فقط بگو: كودك است نمي فهمد ...

 هيچ چيز دلنشين تر از اين نيست كه مدام نامت را صدا بزنم

با يك علامت سوال ...؟

و تو با حوصله جواب بدهي جون دلم؟

 خداحافظي ات

عجب خرابه اي به بار آورده است!

نگاه كن ...

مدت ها در تلاش اند مرا از زير آوار تنهايي هايم بيرون كشند ...

 كاش آدمها از حرف هاي تلخي كه ميزدن با خبر بودند ...

گاهي چقدر تلخ نظر ميديم

چقدر تلخ به قضاوت مينشينيم

و چقدر تلخ مجازات ميكنيم...

 خاطرات

چه يكي باشد چه صدتا

خوب كه باشد دمار از روزگارت در مي آورد ...

خاطرات را مي گويم !

 مهربانی تا کی!!!

بگذار سخت باشم و سرد!!!
باران که بارید....چتر بگیرم و چکمه......
خورشید که تابید......پنجره ببندم و تاریک...
اشک که آمد....دستمالی بردارم و خشک.........
او که رفت.....................نیشخندی بزنم و سکوت!!!!!!

 گاه خاطرات خنده دار

ساده ترين بهانه براي گريستن مي شوند!

 آنان كه بودنت را قدر نمي دانند

رفتنت را " نا مردي " مي خوانند ...

 من

 با كناري ات

كنار نمي آيم !

كنار مي روم ...

 تو براي هميشه مي روي و من چقدر كار روي سرم ريخته !

خاطرات زيادي براي فراموش كردن دارم ...

 بودم!

ديدم با ديگري شاد تري

رفتم!

 اينجا زمين است ، زمين گرد است!

تويي كه مرا دور زدي ...

فردا به خودم خواهي رسيد!

حال و روزت ديدني ست...

 معجزه ها با باد رفته اند

و چشماني كه چشم مرا گرفت

هميشه در حاشيه ي آيينه جا ماند

و پشت پنجره چقدر نيامد

آنكه قرار بود!