دلتنگي هميشه از نديدن نيست.

لحظه هاي ديدار با همه زيبايي گاه پر از دلتنگي است!

كاش زمان در دستانم بود

تا زمان با تو بودن را آنقدر طولاني مي كردم

كه زماني براي بي تو بودن باقي نماند!

مترسك آنقدر دستهايت را باز نكن

كسي تو را در آغوش نميگيرد.

ايستادگي هميشه تنهايي دارد!

مطمئن باش وقتي براي كسي مهم باشي

او هميشه راهي براي برگشتن پيدا خواهد كرد.

نه بهانه اي براي رفتن و نه دروغي براي توجيه ... !

 یه روز یکی وارد زندگیت میشه

که از تمام کسایی که ترکت کردن

به خاطر رفتنشون تشکر میکنی . . .

مردی نفس نمی‌کِشَد

و زنی که حرف ، نمی‌زند . . .

 تمامی مرگ‌ها تنها دو دسته‌اند :

 نخواستنت رو بلد نیستم

نداشتنت رو یادم نده . . .

 نالیدن از این فاصله ها کار قلم نیست

در خانه ی ما جز غم دوری تو غم نیست

افسانه نگو چگونه دست از تو کِشم من ؟

من عاشق چشمان تو ام! دستِ خودم نیست . . .

اقیانوسها و جزایر را در می‌نوردم ، کنار تو می‌نشینم با تو سخن می‌گویم

بر موهایت دست می‌کشم ، دستهایت را در دستهایم می‌گیرم و برمی‌گردم

بی‌آنکه مرا دیده باشی . . .

 می ترسم

کسی نه خودت را

که دوست داشتنت را از من بگیرد !

خدايا ! در قرآنت جاي سوره اي به نام عشق خاليست ...

كه اينگونه آغاز ميشود :

و قسم به روزي كه قلبت را مي شكنند و جز خدايت مرهمي نخواهي يافت.

 هنوز هم از بین کارهای دنیا

دل بستن به دلت

    بیشتر به دلم میچسبد . . .

 ناسپاس از عشق پاکت نیستم

من که عمری با خیالت زیستم

دوستت دارم به جان تو قسم

روی حرفم تا ابد می ایستم!

ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ

“ﻣﺮﮒ” ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﺩ

“ﻓﺎﺻﻠﻪ” ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ . . . 

این سماور جوش است

پس چرا می گفتی

دیگر این خاموش است؟

باز لبخند بزن

قوری قلبت را

زودتر بند بزن

توی آن مهربانی دم کن

بعد بگذار که آرام آرام

چای تو دم بکشد

شعله اش را کم کن

دستهایت

سینی نقره نور

اشکهایم

استکان های بلور