مي رود عمر به هر ثانيه ها

مي شود موي سپيد از گذر ثانيه ها

مي نشينم كه نگاهش كنم اين ساعت عمر

تا كه يك لحظه سكوتي كند اين ثانيه ها

با من اين ثانيه ها حرف فراوان دارد

زندگی مرداب نیست

زندگی خاموش نسیت

زندگی یک خواب نیست

زندگی رودیست در پیچ و خم این روزگار

جاری و نرم و روان

آیتی از لطفهای روزگار

زندگی کوهیست پر نقش و نگار

آسمانش گاه می گردد سیاه

می شود غمگین و پررنج وملال

پر ز اندو و پر از زخم نگاه

زندگی جریان تسمه ایست

لحظه ای پر التهاب و شوق و شور

چون صدای نرم چشمه ایست

لحظه ای هم راکد و بی جنب و جوش

خالی از سوسوی نور رو روشنی

این تمام زندگیست.

 خدا

دلـــــم گاهی به فکـر ِ آن جهانست

 
 
زمیــن فـــــرشـم لحافم آسمانست

 
خـــــــدایا جـــــــز نگاهت در دو دنیا

نمی خواهم که بر من کهکشانست

چه صدائیست که پیچیده در این جنگل مرگ ؟ 

چه کسی تیشه بر این شاخه ی افتاده زمین می کوبد؟ 

این تبر مال تو نیست؟ 

دستها آن تو نیست ؟ 

تو چه محکم و چه کاری و چه با عشق! 

به من شاخه ی افتاده ی خشکیده تبر می کوبی!

 آی!

 آرام بزن می شکند عمق سکوت وای آرام بزن تا نکنم آه تو را! 

جمع کن هر چه شکستی دل من هیزم خوبی شد!

 آتشی بردل من زن که ببینی : عشق هم می سوزد ! خوب هم می سوزد.

 براي تو

سروده ام برای تو
 
شدم به یک اشاره مبتلای تو
 
چو شعله ای تنیده ای نگاه در نگاه من 
 
شفای من ز چشم دلگشای تو
 
نگاه من سرای تو.

دست برداشته‌ام از توجهِ بی‌ وقفه به حضور آدم ها

پرهیز می‌‌کنم از ثبتِ

وجود‌هایی‌ که ماندگاری ندارند…

این روزها ، تلخ تر از همیشه

از همه ی آدم‌ها بریده ام !

 دلم گرفته

دلم عجیب گرفته و هیچ چیز

نه این دقایق خوشبو که روی شاخه ی نارنج می شود خاموش

نه این صداقت حرفی

که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست

نه هیچ چیز

مرا ازهجوم خالی اطراف نمی رهاند

و فکر می کنم

که این ترنم موزون حزن تا به ابد

شنیده خواهد شد . . .

خدا را سپاس

من میتونم تمام زیبایی های پیرامونم را ببینم.

کسانی هستند که دنیا یشان همیشه تاریک و سیاه هست.

خدا را سپاس

من میتونم راه برم.

کسانی هستند که هیچوقت نتونسته اند حتی یک قدم بردارند.

 دنبال خدا نگرد

به دنبال خدا نگرد خدا در بیابان های خالی از انسان نیست

خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست

به دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی است که به دنبال خبری از توست

خدا در قلبی است که برای تو می تپد

خدا در لبخندی است که با نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد

- فهمــیده ام که نباید بگذاری حتی یک روز هم بگذرد
بدون آنکه به زنت بگویی " دوستت دارم" . 61 سال

- فهمــیده ام که اگر عاشق انجام کاری باشم،
آن را به نحو احسن انجام می دهم . 48 ساله

- فهمــیده ام که در زندگی باید برای رسیدن به اهدافم تلاش کنم
ولی نتیجه را به خواست خدا بسپارم و شکایت نکنم. 29 ساله

- فهمــیده ام که عاشق نبودن گناه است. 31ساله

- فهمــیده ام مبارزه در زندگی برای خواسته هایت زیباست...
اما تنها در کنار کسانی که دوستشان داری و دوستت دارند! 27 ساله

وقتی که قلب‌هایمان‌ کوچک‌تر از غصه‌هایمان‌ میشود،

وقتی نمیتوانیم‌ اشک هایمان ‌را پشت‌ پلک‌هایمان‌ مخفی کنیم‌

و بغض هایمان ‌پشت‌ سر هم‌ میشکند ...

وقتی احساس‌ میکنیم

بدبختیها بیشتر از سهم‌مان‌ است

و رنج‌ها بیشتر از صبرمان ...

وقتی امیدها ته‌ میکشد

و انتظارها به‌ سر نمیرسد ...

وقتی طاقتمان تمام‌ میشود

و تحمل مان‌ هیچ ...

آن‌ وقت‌ است‌ که‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم

و مطمئنیم‌ که‌ تو

فقط‌ تویی که‌ کمکمان‌ میکنی ...

 مهربان باش

مردم اغلب بی انصاف, بی منطق و خود محورند.

 
 ولی آنان را ببخش. 

 
اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم        می کنند.

ولی مهربان باش.

اگر موفق باشی دوستان دروغین ودشمنان حقیقی خواهی یافت.

ولی موفق باش.

اگر شریف ودرستکار باشی فریبت می دهند. 

ولی شریف و درستکار باش.

آنچه را در طول سالیان سال بنا نهاده ای شاید یک شبه ویران کنند.

ولی سازنده باش.

 آن سوی معنای واژه ها

اگر دروغ رنگ داشت : هر روز شاید ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست و بیرنگی کمیاب ترین چیزها بود

اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت، عاشقان سکوت شب را ویران میکردند.

اگر به راستی خواستن توانستن بود محال نبود وصال ! و عاشقان همیشه خواهانند; همیشه می توتنستند تنها نباشند.

اگر گناه وزن داشت هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد; تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی .... و من شاید ; کمرشکسته ترین بودم.

اگر غرور نبود چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمی گفتند;  و ما کلام محبت را در میان نگاه های گهگاهمان جستجو نمیکردیم.

اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم ; با اولین خمیازه به خواب می رفتیم و هرعادت مکرر را در میان 24 زندان حبس نمی کردیم.

اگر خواب حقیقت داشت همیشه خواب بودیم هیچ رنجی بدون گنج نبود ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند.

اگر همه ثروت داشتند; دلها سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم را نمی دید تا دیگران از سر جوانمردی بی ارزشترین سکه هاشان را نثار او کنند اما بی گمان صفا و سادگی میمرد  اگر همه ثروت داشتند.

اگر مرگ نبود همه کافر بودند و زندگی بی ارزشترین کالبا بود ; ترس نبود ;  زیبایی نبود; و خوبی هم شاید.

یه روز واسه زندگی کردن

اگه بگن یه روز واسه زندگی کردن فرصت دارین

اگه اعلام کنن دنیاداره تموم میشه

تمام خطوط تلفن اشغال میشه واسه دوستت دارم گفتن ها

یعنی در آخرین لحظات تازه به اون کسی که واقعا دوستش داریم ابراز علاقه میکنیم

در همان یک روز دست بر پوست درخت می کشین . . .

روی چمن میخوابین

کفش دوزک ها رو تماشا میکنین . . .

سرتونو را بالا میگیرین ... و ابرها را میبینین .

انگار که بار اوله اون هارو میبینین و به آنهائی که نمیشناسین سلام میکنین

سلام باران

با آنکه زاده ابری سیاه و دلتنگ هستی

اما چه با طراوت و روح انگیزی!

با دیدنت فهمیدم می‌توان از

دل سیاهی سفیدی نیز طلوع کند

همانطور که از شب روز زاده می‌شود

پس ایمان دارم از دل این دلتنگی‌های امروزم

نظاره‌گر فردایی روشن خواهم بود